Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (Σ.Π.Ω) είναι μια ορμονική διαταραχή που επηρεάζει τον εμμηνορρυσιακό κύκλο μιας γυναίκας, την εμφάνιση της ή και τη γονιμότητα της. Αποτελεί το πιο συχνό σύνδρομο στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας και είναι συχνό αίτιο υπογονιμότητας.
Το σύνδρομο αφορά στις ωοθήκες εκείνες που περιέχουν κάτω από την επιφάνεια τους πολλές μικρές κύστες. Οι κύστες αυτές είναι ωάρια τα οποία δεν ωρίμασαν σωστά κατά τη διάρκεια ενός κύκλου. Έτσι, δεν απελευθερώθηκαν από το ωοθυλάκιο τους (σάκο που τα περιβάλλει) και παρέμεναν εγκλωβισμένα στις ωοθήκες. Η ωοθήκη με τη σειρά της δεν παράγει προγεστερόνη και έτσι η περίοδος είναι ασταθής ή απουσιάζει τελείως. Ένας τέτοιος κύκλος καλείται ανωορρηκτικός. Αν και οι κύστεις μπορούν να απορροφηθούν μέσα σε 3-6 μήνες, συνεχείς ανωορρηκτικοί κύκλοι οδηγούν σε συσσώρευση κύστεων στις ωοθήκες οι οποίες δεν προλαβαίνουν να απορροφηθούν. Οι κύστεις αυτές παράγουν ανδρογόνα όπως η τεστοστερόνη, εμποδίζοντας περαιτέρω την ωορρηξία.
Όλες οι γυναίκες στις οποίες υπερηχογραφικά ανιχνεύονται πολυκυστικές ωοθήκες δεν πάσχουν απαραίτητα από το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών. Οι γυναίκες που πάσχουν από το σύνδρομο έχουν πιο έντονα συμπτώματα και κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν κάποια επιπλοκή.
Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών μπορεί να εκδηλώνεται με διάφορα συμπτώματα στα οποία ανήκουν:
Γυναίκες που παρουσιάζουν το σύνδρομο ενδέχεται μελλοντικά να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2, λόγω αντίστασης στην ινσουλίνη, αυξημένη αρτηριακή πίεση, υψηλή χοληστερόλη και να έχουν αυξημένη πιθανότητα εμφανίζουν καρκίνο της μήτρας και του μαστού
Δεν χρειάζεται να συνυπάρχουν όλα τα συμπτώματα για να μιλάμε για Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (Σ.Π.Ω) . Κάποιες γυναίκες μπορεί να εμφανίζουν ορισμένα μόνο από αυτά τα συμπτώματα, ενώ άλλες να τα βιώνουν πιο έντονα και άλλες πιο ήπια. Έτσι η διάγνωση δεν είναι πάντα εύκολη. Επίσης, μπορεί η ύπαρξη τους να μην οφείλεται πάντα στο Σύνδρομο αλλά σε κάποια άλλη πάθηση, επομένως όταν παρατηρηθούν απαιτούν πάντα διερεύνηση.
Για να μπορούμε να μιλάμε για σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 2 από τα παρακάτω:
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών δεν θεραπεύεται. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να γίνει διαχείριση των συμπτωμάτων, ανάλογα με τη βαρύτητά τους και την επιθυμία μιας γυναίκας να τεκνοποιήσει.
Ένας υγιεινός τρόπος ζωής είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της επιτυχούς διαχείρισης των συμπτωμάτων. Αυτός περιλαμβάνει:
Όλα τα παραπάνω αυξάνουν τους ωορρηκτικούς κύκλους, βελτιώνουν τη γονιμότητα και τη διάθεση και ελαχιστοποιούν τα συμπτώματα. Ακόμη, μειώνουν την πιθανότητα για ανάπτυξη διαβήτη και καρδιαγγειακών προβλημάτων, καθώς βελτιώνουν την απόκριση του οργανισμού στην ινσουλίνη και ρυθμίζουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Κάποιες φορές, η αλλαγή των καθημερινών συνηθειών δεν αρκεί για τη διαχείριση των συμπτωμάτων, και κρίνεται αναγκαία η προσθήκη φαρμακευτικών σκευασμάτων. Αυτά ρυθμίζουν τον ορμονικό άξονα που δεν λειτουργεί σωστά και επηρεάζει την ωορρηξία
Οι γυναίκες που επιθυμούν να μείνουν έγκυες και δυσκολεύονται λόγω της ύπαρξης του συνδρόμου, ακολουθούν διαφορετική αγωγή. Σκοπός αυτής, είναι να γίνει τεχνική διέγερση της ωορρηξίας. Το βασικό φάρμακο που δίνεται για αυτό το σκοπό είναι η κλομιφαίνη. Όταν από μόνη της δεν είναι αποτελεσματική, συνδυάζεται με την μετφορμίνη. Μία άλλη εναλλακτική είναι οι γοναδοτροπίνες, οι οποίες χορηγούνται σε ενέσιμη μορφή και είναι οι πιο αποτελεσματικές.
Όταν η γυναίκα δεν ανταποκρίνεται στη φαρμακευτική αγωγή, η προσπάθεια για πρόκληση ωορρηξίας γίνεται μέσω μιας χειρουργικής επέμβασης που καλείται ‘Ovarian drilling’. Τα αποτελέσματα της διαρκούν για λίγους μήνες. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει και υπογονιμότητα του συντρόφου και ότι η υπογονιμότητα της γυναίκας οφείλεται στο σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών.
Η προσπάθεια για επίτευξη ισορροπίας στον οργανισμό γίνεται συχνά με διάφορες συμπληρωματικές θεραπείες όπως η βοτανοθεραπεία, ο βελονισμός, η ομοιοπαθητική, η ρεφλεξολογία και η αρωματοθεραπεία. Αν και μένει να γίνουν ακόμη μελέτες για την αποτελεσματικότητα τους, φαίνεται ότι κάποιες φορές επιδρούν θετικά στην ωορρηξία, στη γονιμότητα και στην αντίσταση στην ινσουλίνη.